Ey...Bebek.... Şiiri - Fikret Turhan

Ey...bebek..
Anne'nin karnında duyuyordun...
Sevgileri...acıları..nefretleri anlıyordun...
Sonra...doğdun...görür gibi oldun..
Neler olduğunu anlamıyordun...
Anladıklarını...anlatmak istiyordun...
Söyleyemiyordun...

Ey..bebek..
Gelişmen tamamlandı...büyüdün...
İşine gelenin duyar...işine geleni görür...
İşine geleni...söyler oldun...
Unuttuğun ise...
Duyranın...duyduğu...gördürenin...gördüğü...
Söyletenin...herşeyi bildiği....
Ve de..kayıtta olduğuydu

Ey...bebek...
Sonra da...yaşlandın...
Az duyar...az görür...zor konuşur oldun...
Usuldan usuldan...eski haline dönüyordun...
Gördüklerini...duyduklarını..dediklerini...
Unutur oldun....

Ey...bebek...
Sen karanlıktan geldin...
Yine karanlığa gideceksin...
Giderken de...
Işığını...azığını...azabını...
Yanında götüreceksin...