Ey Batı Şiiri - Zühtü Bakır

Sensin ey Batı!
Hayâ perdesi yırtılmış,
Ar damarı çatlamış,
Prestiji eksilerde seyreden,
“Müttefikiz”, “Dostuz”
Deyip bir yandan
Bir yandan da
Kuyu kazan,
Dolap çeviren,
Çorap ören,
Tuzak kuran,
Tabut çakan,
Kefen biçen.

Sensin ey Batı!
Bir ağacı kemirmek için
Etrafında dönüp dönüp duran
Ve ipini koparan
Çölleyen bostanları

Sensin ey Batı!
Bir çöplükte parlayan
Bir zincir görüp
Senelerce orda eşinen
Yuvarlanan
Ve semerini kıran

Sensin ey Batı!
Bir deve idrarıyla ıslanmış
Bir yerde petrol çıkıyor sanıp
Burnunu oraya sürtüp duran
Korkup kaçsınlar diye insanlar
Böğüren anıran homurdanan
Tuhaf tuhaf hayvani
Sesler çıkaran

Sensin ey Batı!
Tavşana kaç tazıya tut diyen
Her taşın altından çıkan
İnsafı sandığa kaldıran
Haydutluğu baş tacı edinen

Sensin ey Batı!
Simsiyah bir bulut gibi
İçindeki öfkeyi ve kini
Taze fidanların
Körpe kuzuların
Üstüne kusan
Boşaltan

Sensin ey Batı!
İntikam ateşiyle debelenen
Yüzüne taktığı maskesi sürekli delinen
Bukalemun gibi renkten renge giren
Ama gizlenemeyen
Saklanamayan

Sensin ey batı!
Köpekliğini her an her yerde ispatlamış olan
İkiyüzlülüğünü bayrak gibi göndere çekmiş olan
Üçkâğıtçılığını sürekli perçinlemiş olan

28.10.2014
Salı
09.38