Ey Barış Şiiri - Afet Kırat

Gecenin kanadıyla düş topladım denizden
Sayıklarken ay dede uykuda; barış, barış!
Çocukların çığlığı çıkmıyorken genizden
Bu hengâme içinde duyulur mu yakarış?
Mevsimsiz ölüm gördü sokaklarda tamamı
Bir ananın koynunda bulmadan ihtimamı…

Dik soluklu merdiven zirvesinde bir ünlem
Bir cümle haykırıyor; Gönlümüzdedir barış!
Kolay değil ulaşmak asıl budur problem
Kolay mıdır gerçekten aşıp menzile varış.
Sen büyüksün bilirsin söylesene ey çınar!
El ele tutuşmazsak barış kanı mı kaynar?

Hangi kavram çığlığı kalbimizde atıyor
Yasak duygular gibi hapis özgürlük barış
Hüznün tuzlu suyunu gözyaşına katıyor
Acılar mayalandı ondandır bu kabarış.
Yansıyan isyanlarım boğazımda son lokma
Ey barış! Bir asker ol yurduma savaş sokma.

Savaş sadece Malazgirt savaşı gibi kılıçla, okla yapılan değil, füzelerle, bombalarla yapılan değildir bana göre. Psikolojik savaş, maddi savaş, politik savaş, doğaya karşı açılan savaş, hukuk adalet savaşı ve daha niceleri yok olmalı dünyamızdan. Huzur dolu kardeşçe, barış içinde yaşamaktır dileğimiz. Hatta diyorum ki savaş, cenk, cihat diye ad takılmasın çocuklarımıza.

Bilirim bu dilekler yalnız hayalle mümkün
Barışın coşkusuyla sürüp gider mi her gün?