Ey Bâd Şiiri - İsmail Küpçü

EY BAD

Söyler misin ey bad!
Nereden esersin böyle delicesine sen?
Dost diyarındanmı, sevgililer otağındanmı?
Yoksa bahardan, yazdanmı
Kimbilir beklide hazandan esersin sen
Söylermisin hırçınlığın nedendir
Kimden,neden bozulmuş senin halin
Taşları yuvarlar, ağaçlar devirirsin
Çörtenleri söker, çatılar uçurursun
Tozu dumana karıştırır, çör çöpü bir edersin
Sevenlerinide kendinden üzersin
Söylermisin ey bad geldiğin yerlerden
Bir haber varmı sende? yarı vefadan
Bilmem ki, bilirmisin o vefa nedir diye
Hani mukabil beklemeden yapılanlar varya
Hani sevilmeden, sevmek gibi
Durmadan içindeki güzellikleri vermek
Ve arkasına bakmadan yoluna gitmek
Vefa yapılan iyilikleri hep unutmamak
Yapılan ihsanı, keremi göz ardı etmemek
Arkadaşlığı, fedakarlığı akılda tutmak
Dostluğu, dostları hiç unutmamak
Hak etmediğin nimeti ve onu vereni görmek
Hakkın olduğu halde, alamadığını unutmak
Sevgiyi, saygıyı, samimiyeti vermek
Sadık olup, sadık davranıp, sadık kalmak
Desene ey bad
Dostumdan, sevgilimden, durmadan aradığım
O güzel vefadan bir haber varmı sende
Yoksa sendemi bulamadığından bizarsın böyle
Ah o vefa ki bilmiyorum artık nerede
Gizlenmişmi yoksa gizli vadilerde
Neşvü-nema bulamıyor artık bu zeminlerde
Küsmüş, darılmış benden gelmiyor biliyorum
Boynu bükük bıraktı bizleri, bu diyarlarda
Dolaştırdı aval aval bu dağlarda, sahrada
Yok yok, görünmüyor artık buralarda
Boşuna gitti sarfettiğimiz bunca cefalar
Kalmadı bu cife-i dünyada o güzelim vefalar
Zaten artık aramıyorum ben onu
Çünkü bulamıyorum bu dünyada vefa
Aramaz dostum, arama eybadı, sende arama
Azda olsa, hiçbir yerde kalmadı artık vefa
24.02.2003