Ey Azrail Şiiri - Havva Kaya

Bir ölüm kokusu burnumda tüten!
Bu gece tan yeri ağarırken gel.
Ruhu gitti diye darılmaz ki ten;
Rabbim kulum diye çağırırken gel.

Gayrı bu can bende işe yaramaz,
Yaralar içinde kimse saramaz,
Geceler tükenmez, güne varamaz,
Ölüm ölüm diye çığırırken gel.

Geceler sabaha döner iken gel!
Gökte ayın şavkı söner iken gel!
Şafağın ışığı yanar iken gel!
Kalbim imdat diye bağırırken gel.