Ey Azizim... Şiiri - Burhan Kale

Dünya bir han sen yolcu bitme, tükenme, yanma…
Dert bir değil üzülme haline ey azizim…
İnsanı sev, say lakin herkesi adam sanma…
Sakın ellerin düşme diline ey azizim…

Dağların tepelerin rüzgârı karı olur,
Çiçekler rengârenktir kimisi sarı olur…
Düşenin dostu olmaz varın hep varı olur,
Bakma bir başkasının eline ey azizim…

Gözlerin bakar kalır ayına, yıldızına,
Aldanıp gidiyorsun baharına, yazına…
Hiç kimse kulak vermez sonunda niyazına,
Kuşlar bile konmazlar dalına ey azizim…

Akların, karaların, kar etmez paraların…
Onulmaz dert içinde, şifasız yaraların…
Uzak yakın bir olur fark etmez araların,
Dönemezsin yeniden yoluna ey azizim…

Bembeyaz bulutların ötesinde bir yerde,
Bir çare var belki de çare olur her derde…
Bu dünyada adalet, rahmet, merhamet nerde,
Olmaz zulüm Allah’ın kuluna ey azizim…