Ey Aziz! Şiiri - Teoman Özgün

Gözlerime bakmadan sözlerimi anlamaya çalışman,
Seninde benim gibi kör olduğunun ispatı değil mi?
Ne gördüğümü görmen için gözlerimi,
Sonsuz sayıda sonsuz parçaya bölsen de,
Gözlerimde göremeyeceğin görmeyi,
Açalım görmeyen gönül gözlerimizi öylemi,
Ey Aziz!
Nasıl ve ne ile?
Ne Profesör!
Nede Ordinaryüs olmak!
Sen İsa'nın kutlu nefesi ve kutlu eli olmalısın,
Yanılıyor muyum?
Zifiri karanlığı yaramayan İsa,
Alacaya çare olmuş bize ne.
Geçmişte kalan mucizeleri rivayet etme ey Ravi!
Sökülmüş ise çağın kalbi,kalbini takayım.
Ruhun dünyanın kalbi olsa mucize olmadığını kim bilebilir.