Ey! Aziz İstanbul Şiiri - Nuh Yıldız

Ey! Aziz İstanbul
Sinsi, sinsi hilelerin kurulduğu
Halka huzur yerine, zulüm sunulduğu
Arenalarında esir insanlarla, vahşi hayvanların boğuştuğu
Kölelerin parçalanmış cesetlerini hayvanların bölüştüğü
Zevki, sefası için, zalimlerin bu vahşete gülüştüğü
Çirkinlikleri kendisine yakıştıramayan
Zalimin ismiyle anılmaktan, hicap duyan
O aziz ismi almak için, Fatihini bekleyen, Ey! Aziz İstanbul

Ey! Aziz İstanbul
Seni bu zalimlerden kurtaran
Bir Millet’ ki, Allahın yiğit kulları
Bir Padişah’ ki, Peygamber’ in övdüğü komutan
Bir bayraktar’ ki, surlarında can veren, Ulubatlı Hasan
Senin için, gemileri karadan haliçe indiren
Atını denize süren, övülmüş sultan
Gülsün artık güzelim çehren, Ey! Aziz İstanbul

Ey! Aziz İstanbul
Sefaletten inleyen halk, çiçekler sundu, Ulu Sultanına
Bak Muhteşem Ayasofya, kucak açmış ilk İmamına
Kutlu Cuma günü, kavuştu dinine, İmanına
Ne güzel yakıştı, süngü gibi göklere çekilen, minareleri ona
Daha nice mabetler yapılacak, Ayasofya’ya denk
Ey! Aziz İstanbul, doyacaksın Ezan sesleriyle, İslam’ın hazına

Ey! Aziz İstanbul
Anadolu’dan çıkıp, sana gelsem, Haydar paşadan
Dünya gözüyle seni seyretsem, galata’dan
Hazerfen Çelebiyi selamlayanları görsem, Üsküdar’dan
Ne muhteşem, Kabataş Camisinin iki minaresi
Boğazın girişinde, sanki gelinlik giymiş, kız kulesi
Elmas gerdanlık gibi, boğazındaki her bir köprüsü
Baharat kokulu mısır çarşısı
Tarihi yâd eden cıvıl, cıvıl kapalı çarşısı
Seyretmeye doyamam seni, yedi tepeli, Ey! Aziz İstanbul

Ey! Aziz İstanbul
Sakın bizi terk etme, sahipsiz değilsin artık
Surlarının dibine, nice kanlarımızı akıttık
Hatemül Enbiyanın yüce komutanı, Eyüp Sultanı sana bıraktık
Seni fethederek, haçlı akınlarının önünü kapattık
Seninle biz, karanlık çağı kapatıp, yeni bir çağ açtık
Ebediyen İslam şehri olarak kalmalısın sen
Seni methetmeye, anlatmaya dilim yetmez
Yüce Türk Milleti yok oluncaya kadar bir başka ele seni terk etmez
Ey! Aziz İstanbul