Ey Aziz! Şiiri - İsmail Tekin 2

Haram helal dersin ama boşuna,
Sıkı ise, haram katma aşına,
Helalliği ta musalla taşına,
Bırakırsan, doğru mudur azizim?
Dünyadaki kul hakkına ne derim?

Dünya malı, handikapı insanın,
Var mı kulu olmayanı paranın,
Tutturmuşsun, putların da putların,
Putları uyduran sensin azizim,
Putum da yok, kul hakkım da yok benim.

Adamca yaşanır, çağdaş olunca,
Ödün kopar, çağdaşlığı duyunca,
Uyanışlar musallaya kalınca,
Bir hinlik var, inanamam azizim,
Bırak beni, sen yoluna git derim.

Bu kafayla sen kal kendi kendine
Aşık vursun mızrağınan teline
Sarılsın yârinin ince beline,
Musallaya korku kalmaz azizim
Ben ölünce, nere olsa giderim.

“Bana seni gerek” diyen Yunus’u,
“Gel gel, yine de gel” diyen Rumi’yi,
Niçin yazmaz senin kalem doğruyu,
Unutulmaz, unutturmam azizim
Ben ulularımı, örnek bilirim.

Adam gibi, yaşar isen ne mutlu,
Yaşar iken, insan olmak en kutlu,
Bana göre, senin kafan bulutlu,
Üstümüze korku salma azizim,
Ben dünyamı, cennetimdir bilirim.