Ey Atam (10 Kasım) Şiiri - Hatice Kundakçı

Sene 1938,kasımın 10'u
Kalpler 'Atam' diye çarpıyordu
Dolmabahçede saat dokuzu beş geçe
Türk milleti,gözyaşına boğuldu
On iki general omzunda
Gidiyordu Atamın tabutu

O gün sonbaharın en hüzünlü günüydü
Soğuk mu soğuk
Hüzünlü mü hüzünlü
Gençi,yaşlı,Türk'ü
Senin için ağlamış
'Atam' diye diye haykırmış.

Öyle bir gitmişsin ki aramızdan
Gidişin bir tek Türk milletini değil,Dünyayı da sarsmış
Sen, tüm dünyayı yasa boğmuşsun Ey Atam!
Bu mısraları yazarken yaşıyorum o günleri sanki
Ben bu vatanı bizlere emanet ettiğin,bir Türk gençi

İtiraf etmeliyim ki,senin gibisi gelmedi
Senin yerini kimse dolduramadı
Hiçkimse hiç kimse sen olamadı.Olamazda

Seninle gurur duyuyor bu vatan
Seni çok özledim... Atam!
Bir tek ben değil.Tüm Türk milleti
Yıl 2009, on kasım şimdi
Bu millet seni,hiç öldü bilmedi
Yokluğundan bu yana herşey çok değişti.
Kardeşlik neredeyse yok oluveriyor,
Teknoloji insanlığı satın alıyor,
Savaşlar hala devam ediyor,
Şehitlerimizin ardı arkası kesilmiyor.
Hangi gazeteyi açsam,okusam; bir can daha gidiyor
Bir toprak bir mal uğruna nice yuvalar dağılıyor

Bir 'Dur' desen keşke,Bu olup bitenlere
Bir tek senin gölgen var Atam! Bir tek sen varsın yüreğimizde
Birde o şanlı bayrağımız göklerde
Biliyorum,Bu Vatan yasla değil
Azimle,ümitle büyüyecek
Türk milleti,asla düşmana yenik düşmeyecek.

Yüreğimizdesin ey Atam! yüreğimizdesin
Sen bizim ulu önderimissin.
Herşey uçup gitsede,Bir tek sen kalplerden silinmeyeceksin.

Bayrağımız dalgalanacak hep göklerde
Ay yıldızımız,hep yükseklerde
Sen de buradasın ey Atam,işte tam (yüreğimde) buradasın.
Bu Türk gençi biliyorki,hiç ordan çıkmayacaksın
Hiç ordan çıkmayacaksın...
Ey Atam!

Hatice KUNDAKÇI (10 kasım anısına)