Ey Aşkın En Güzeli Şiiri - Nihal Mirdoğan

Çölden seslendim yâre; bir yudum su ver dedim
Âh etme bekle dedi,bir de döktü üstüme
Sonra gökkuşağını gözlerime ser dedim
Yedi rengi toplayıp aldı dikti üstüme

Gezindi durdu sanki mavi bir deniz gibi
Gâhi dolu köpükle soluk aktı üstüme
Gâhi yüzü sürdüğüm bembeyaz beniz gibi
Vefakâr atlasından akıp baktı üstüme

Saç uçlarımda meltem rüzgârı esiyordu
Naz ile uğuldayan vuslat çöktü üstüme
Hasretin yeli sensin demezsem küsüyordu
Tutuşturdu hayali, ateş yaktı üstüme

Her yangınla başka bir yangın mı başlıyordu
Sanki kırkıikindiler dökecekti üstüme
Sağnak sağnak susup da dağları taşlıyordu
Biliyorum yolları sanki çekti üstüme

Ey aşkın en güzeli,ey gecelerin adı
Özlemler adım adım yine sekti üstüme
O gönlümün baharı, odur ömrümün tadı
Anladım ki eriyen bir petekti üstüme

Damla damla ruhumu ballandıran sinede
Bedenimde onunla giysim tekti üstüme
Her kıvrımı yıldırım dokuyan bir iğnede
Teğelleyip şimşekler gibi çaktı üstüme