Sevda ocağındaki dumanın hiç sönmedi,
Közlediğin yürekler sazla sözle bitmedi.
Çöllerin ortasında, sevene serap oldun,
Kör ettiğin gözlere, özlem seliyle doldun.
Fırtınalar kopardın, deryalara sığmadın,
Hükmeyledin çağlara, zamanı hiçe saydın.
Onca deli ırmaklar, çağladı gönüllere,
Nice aciz nefisler, düşürüldü yerlere.
Cefanla viran oldu, tahtlı gönül köşkleri,
Divaneye döndürdün, gülistan yürekleri.
Ne saltanat dinledin, ne de sultan fermanı,
Lokman da çaresizdi, bulamadı dermanı.
Mantığı tanımazsın, kalplere musallatsın,
Boz bulanık sancıyı, has aşıklar anlatsın.
Kâinat sensiz olmaz, alem senle varoldu,
Özüne inen gönül, gören ruhlar şad oldu.
Gizem dolu ummansın, sırrını çözen var mı?
Cihanda senden öte, makamı bilen var mı?
Nigar Adak
08.12.2004
Dikkat: Şiirlerimin hepsi noter tasdiklidir..! Şair adı olmadan alıntı yapılamaz..!
Nigar AdakKayıt Tarihi : 10.12.2004 17:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (59)