Ey aşk kokulum Şiiri - Murat Ülkü

"Ey aşk kokulum, seni yoruyorum ama..."
Bu yorgunluğun her zerreni sarması sevdaya dair.

Gönlüme gir, bilirim ki kapın hep açıktır,
Ama ben korkarım, gölgeni dahi incitmekten.
Zira bu aşk, her nefeste biraz yakıcıdır,
Sana ulaşmanın bedeli, kendimi yitirmektir...

Kıskançlığım ki, en saf yanım, ve en deli,
Rüzgâr değse tenine, aklım başımdan gider.
Sana yük olsam da, elbet vardır bir sebebi,
Zira sensiz geçen her an, ruhuma bir iz bırakır...

Ey buğulu gözlerin sırrı, ey içimin yangın yeri,
Sen yorulma bırak, yeter ki sen gül, ben mahrum olayım
Her zorluğun üstesinden gelir bu aşkın delisi,
Sen sadece gel, benim gönlümde huzur bul...

Gel gör ki bende, senden ötesi bir dert mi var?
Sana düşüyor, bu kalbin tek sahibi olmak.
Yük olmaya razı değilim, yorulma bırak,
Tek dileğim gözlerinde bir ömür kalmak...

Artık ne bir yorgunluk kalır ne bir firar,
Sana adanmış bu kalbin hükmü ezelîdir.
Sen gel de gör, bende nasıl bir sırrın var,
Seninle başlayan her söz, seninle biter...

Ne kıskançlık ne de bir ayrılık korkusu,
Senin mühür vurduğun yerden yoktur ötesi,
Ey benim aşk kokulum, ey kalbimin sonsuz sevdası,
Yorulma, şair de hece de sana boyun eğmiştir...

Senin için sessizliğe gömdüğüm her haykırış,
Şimdi dudaklarımdan dökülmeyi bekler.
Gel gir gönlüme, bitir bu ayrılığı,
Bak gör ki bende, senden ötesi yok der...

Kıskandığım her şey seninle tamamlanır,
Ey içime sızan ince sızı, ey nurum.
Bu fırtına ancak seninle dindirilir,
Gel ki, görsün âlem, nasıl yanar ciğerim...

Görmediğim yüzün,
Her dokunuşun hayalimde bin iz bırakır.
Bu şehirde sensiz geçen her an, bir küfürdür,
Sensiz güneşim bile karanlık doğar...

Şimdi her nefeste büyüyen bir sır var,
Gizlesem de adın, dilime pelesenk olur.
Gönlümde sensizlikten çürüyen bir dal,
Sana yaklaştıkça ruhum yeniden kurulur.

Gir gönlüme, koy elini en derinime,
Anla ki, ben senden sadece bir sevgi dilerim.
Bak, benden ötesi sensin senin varlığın,
Ben işte o senin olduğun yerden sevilirim...