Ey aşk diyorum Şiiri - Mustafa Kölemenoğlu

Ne kadar zor,
Sen de benim kadar yaşıyor,
Sen de benim kadar hissediyorsun,
Sen de benim kadar isteyip,
Benim kadar tereddüttesin.
İçimde denizler coşuyor,
Kimi zaman ben boğuluyorum kendimde,
Baş edemiyorum dalgalarda,
İçimdeki bu fırtına kokusu,
Bir gün beni de alacak belki içine,
Belki de fırtınanın kendisiyim.
Kendi kendime zararım,
Sanki faydam varmış gibi üç kuruşluk…
Gülmek geliyor bazen ağlanası halime,
Ey aşk diyorum,
Nerede, ne zaman, nasıl karşıma çıkacağını bilmeyen aşk;
İyi halt ettin çıkıp karşıma bu yaştan, bu saatten sonra…
Sen de biliyordun her şeye çözüm bulan beni,
Bakalım çözümsüzlük nasılmış dedin,
Belki verdin her şeyin çözümünü,
Doğru,
Belki de ben beceriksizim,
Diyorsun ki madem çıkmaza dalacaktın,
Madem bulamayacaktın çıkış yolu,
Niye aşık oluyorsun…
Hadi bakalım iyi mi böyle?
Hak ettim belki de,
De ama ne suçu vardı onun,
Ey aşk söylesene,
Kendi derdi yetmiyormuş gibi biz de dert olduk başına…
Sevdik deyip aklını bulandırdık.
Zaten karmakarışık olan dünyasını iyice karıştırdık.
Hakkımız var mıydı,
Günahına girmeye,
Ağlatmaya,
Mahvetmeye her şeyini,
Alt üst etmeye gecesini, gündüzünü,
Belki çekmemişti bile acısını,
Tanıştırmanın anlamı neydi,
Bi o kalsaydı senin acınla tanışmayan,
Keşke, keşke öyle kalsaydı…
Hiçbir anlamı olmayan bir keşke daha…
Ey sen zat-ı muhterem,
Diriltirken ölmüş bedenini omuzlarımda,
Onun ne suçu vardı.
İsyan, her yanım isyan,
Tövbe rabbim sana değil kaderime,
Bi beş yıl evvel tecelli etsen ölür müydün?
Hani sen ölseydin be kader,
Onu öldürmeseydin,
Öldürmekten beter etmeseydin ne olurdu? ,
Ben zaten mahvolmuşum ellerinde,
Yoğrulmuşum hasretinle,
Bitmişim zamanında,
Tükenmişim,
Omuzlarımdaki yükü taşıyamamış atmışım,
Daha neydi derdin?
Daha ne kadar uğraşacaksın benimle,
Ömrüm elverdikce karşı da dursam sana,
Hadi gücün yetiyorsa benimle yalnız uğraş,
Bulma zayıf yanlarımı,
Dikil delikanlı gibi karşıma eyvallah,
Bak nasıl savaşıyorum seninle,
Son sefer nasıl kazanmıştım,
Yine uğraşır, yine kazanırım…
Ama sen de biliyorsun,
Sen de en olmadık yerden vuruyorsun beni,
Elimi kolumu bağlayıp karşımda dalga geçiyorsun.
İsyana sürüklüyorsun,
Yapmayacaklarımı yaptırıyorsun…
Hiç boşuna gülme halime,
Sen ne kadar dermansız bıraksan da beni,
Sonsuza sürecek savaşım seninle,
Ve inan ki yine ben kazanacağım.
Bu sefer ki sonuç senin istediğin gibi değil,
Benim sevdiğim gibi olacak,
Son defasında kaybeden aşk, kazanan ben olmuştum;
Bu kez aşkım kazanacak,
İnatsa inat,
Kavgaysa kavga,
Gerekirse tüm dünyaya karşı durmaksa,
Dururum elimden geldiğince,
Nefes aldıkça bu beden,
Ve sen pes etmedikçe kader
Sürecek bu savaş ben toprak,
Aşkım bende efsane olana dek…

04/09/2006