Ey Aşk Şiiri - İbrahim Sağır

Sen ne füsunkâr bir sır, ne onulmaz yarasın,
Izdırabın bile hoş, bayram gibidir yasın.

Bir kere girmeye gör kâlbin bir kenarından,
Top yekün duyguları sıyırırsın kınından.

Zilleti izzet gibi gösterirsin sezilmez,
Senin vâdilerinde prangasız gezilmez.

Sen atmadın mı çöle o zavallı Mecnun’u,
Leylâ diye sevdirdin bile bile cünûnu.

İlk cinayete sebep ey ilk isyân ateşi,
İlk düşman eden sensin kardeşine kardeşi.

Seradan süreyya’ya her şey sana amâde,
Boyun eğdirmediğin yiğit var mı dünyada.

Senin girdiğin kâlpte ne us kalır ne mantık,
Fethedersin bedeni, hükümdâr sensin artık.

Köle diye satarsın taktın mı yularını,
Âb-ı hayat edersin gözyaşı sularını.

Sen ne füsunkâr bir sır, ne onulmaz yarasın,
Izdırabın bile hoş bayram gibidir yasın.