Ey! Aşk... Şiiri - Fırat Alsancak

ey aşk! penceremden girme içeri
yalnızlığın ateşini, bende söndürme
sen, ruhumda isyankar bir yeniçeri
huzurumun tahtından beni indirme

sızma, ruhumun çatlaklarından damla damla
gelme bana, bilirim yaşanmaz senin ahınla
her ışıktan mahrum, karanlık bir odada
uyanmak istemiyorum, senin sabahınla

yalansın ey şak! Hakk'a duyulmadığın sürece
çünkü, en başta O'ndan tecelli ettin sen
fani bir hayatta, secde ile geçen her gece
senin, o gerçekliğine teslim oluyorum ben

ömür, yıkılmaya yüz tutmuş dökük duvar
ve düşmekte her gün, eski püskü tuğlalar
virane kalbim, ıstırap içinde yorgun
mevsim, içimde her an sarı sonbahar

02 Ağustos 2010 Pazartesi