Ey Aşk Şiiri - Mehmet İnan 2

Ey aşk senin kudretini bilirim
Düştüğün ocağı yandıran sensin
Gittiğinde ardın sıra gelirim
Çöllerde serabı andıran sensin

Kurşundan da ağır verdiğin tesir
Çaren bulunmadı geçti kaç asır?
Bir vefasız yare oldumsa esir
Gözümü boyayıp kandıran sensin

Dervişin gönlünde buldun özünü
Şairin dilinde açtın gözünü
Gerçeğe çevirip Hak'kın sözünü
Şehidi cennete gönderen sensin

Adem peygamberle başladı soyun
Mecnun'la Leyla'da kazıldı kuyun
Saraylara girip kurarsın oyun
Sultanı tahtından indiren sensin

Senle gezen gark oluyor acıya
Yolu düşer hakim ile savcıya
Kulları bağlayıp yaratıcıya
Mevlana misali döndüren sensin

Girdiğin savaşta yenmişsin aklı
Galip geldin diye değilsin haklı
Kim bilir içinde neler var saklı
Kendini günahsız sandıran sensin

Yaz günü getirdin bağıma kışı
Hüsrana çevirdin gördüğüm düşü
Ayrılıkta alevleyip ateşi
Vuslatta yeniden söndüren sensin

Mehmet İnani'nin oldun sahibi
Durmadan ağlattın üzdün garibi
Toprağın tohumu emdiği gibi
Aşıkları yutup sindiren sensin

İNANİ