Ey aşk Şiiri - Neşe Ersoy

gece çöküyor
yorgun kanatlarına rüzgârın
serzenişler yalıyor dudaklarımı
bir uçurum gelmeyişin
bir yalnız ölüm

somutlayamam seni düşürünümsün
kolay(mı) öyle kuşanmak
zamansız ve emeksiz

neresinde olursam olayım takvimin
mevsimler çoğalsa da tenimde
bölünsem de sonbaharlara
büyümedim
sevmeyecek kadar büyüyemedim

ayaza çektikçe gecenin koynu
yangını kabarır yüreğimin
bahar yağar düşlerime
ey aşkım telâşımı bağışla
değil mi ki yüreğin benim gibi çarpmıyor
bilirsin... iki elim kanda olsa...
ben ateşler içinde bir ben sersemce
ah, bu tutku... bu özlem
bildiğin gibi değil

şehir taşınıyor yüzümden iz bırakarak
anlamını yitiriyor yazdığım şiir
kurtlar düşüyor içime yine kurtlar düşüyor
cehennemler doğuruyor girdiğim yollar
kolay olmuyor uzakta, ya da
yok saymak seni
sığmıyorum terk edilişime

gözleri ıslık çalıyor güneşin
maviye çalan tenimde
önce sardunyalarımı şımartıyor
ruhumu nazlayan güzellik
beklenen oyuncu olmasa da kalbimde
umuda yayıyorum belkilerimi
elimde bir kor sımsıkı
ha bir gelincik, ha bir karanfil
açtı... açacak...
ah bu bağ... bu bahçe
bildiğin gibi değil