Ey aşk sen diye diye tükendim.
Hep maziyi anıp kapında dilendim.
Sanma kim amade dizlerine efendim.
Ben bir tek Allah'a inanıp güvendim.
Ey aşk gözyaşımı ateşle ördüm.
Ben emsalsiz yangınlar gördüm.
Hep masadaydım aynalara kördüm.
Ben gurubsuz bir dalga sürdüm.
Ey aşk özlenen bir umudu sonuçsun.
Zahmet içinde kuru bir nasırlı avuçsun.
Dumura uğramış ayaklar altında gururu.
Bir tutam kuru toprağa düçar borçsun.
29 Eylül 2016 Gebze
Şair: Zekeriye Tek
Kayıt Tarihi : 17.11.2016 13:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!