Ey Aşk! Şiiri - Enver Özçağlayan

Neresinde günlerin, gecelerin sevdâmız?
Makbulden, maktûle mi düştü yoksa edâmız?
Hangi müneccimlere mâlûm şimdi ferdâmız?
Korkarım duyulmadan tükenecek sadâmız.

Aşkımız dağbaşında, tipilerde başladı
Kuytuda mor bir çiçek, gönlümü nakışladı.
"Dikkat düşme" deyince, aniden yavaşladı;
Gözleri gözlerimde, yüreğimi haşladı.

Ey Aşk! Ki kar altında donarken yanar oldum,
Bu nasıl bir sevdâdır? Sanki ateşle doldum.
Kendimden geçtim bir an, varlığında yok oldum;
O açıldı dağlara, Ben'se sararıp soldum.

Zaman zamanı aştı, sevdâm hep yenilendi
Aradıkça, umudum yeniden tazelendi
Yer gök bin kez açıldı, toprak bir bir elendi
Bilmedim kaderim mi, dağlar mı beni yendi?

28.02.2013 Fatih-İST.