Ey Aşk Şiiri - Mustafa Şimşek 1

Ey aşk!
Dile düştün düşeli soğudum senden
Bir sırdın benim için,zaptettim seni
Benden çıktın çıkalı
Soğudum senden….

Hal idin bir gözde,bir kadın bileğinde
Yer idin bir tende,bir şafak söküşünde
Güneş doğdu doğalı soğudum senden…

Ses idin kulağımda,sözü olmayan
Söz buldular sana
Okundun,ezberlendin
Kaleme yar olunca,
Kağıtta kaldın,kitap oldun olalı
Soğudum senden….

Mecnundan dinledim acı vermişsin,
Aslı’ya söz verip,Ferhat’a gitmişsin,
Yusuf sana boyun eğmeyince
Çok cefalar etmişsin
Züleyha’ dan dolayı
Soğudum senden…..

Yıllar önce rastlaştık
İnandım sana
Yarına bakmadım,dünü unuttum
Bana hükmedince
Beni onda kuruttum
Yeşile imrendim,
Soğudum senden….

Basamak zannettim,bastım
Çıktığım damda yalnız kaldım
Rüzgar oldun bu sefer
Yere düştüm düşeli
Soğudum senden….

Merdinde dilindesin,namerdinde
Zengine de dertsin fakire de
Alime de şevksin,cahile de
Arif baktım bakalı
Soğudum senden….

Ne gelişin belli,ne gidişin
Ne yolun belli,ne hanın
Adın ne ak,ne de kara
Namın yürüse de zamanla
Gülü solgun görünce
Soğudum senden…..

Uyusam da uyansam yoksun
Şaire bakma,şevke gelmiş
Açlık cana düşünce
Yüreğimde nerdesin
Suyu bildim bileli
Soğudum senden….

Vefa senden bilinir,
Eza iken adın ne
Deva senden bilinir
Ölüm iken adın ne
Gençliğim geçmeden
Soğudum senden…..

Bilirim seni yokuşun çoktur
İnişine erişmek-zannetmem –yoktur
Arkandan yetişmek büyük zorluktur
Önüne geçtim geçeli
Soğudum senden…..

Zalime zulmü sorulunca
Adın geçerli bir nedendir,
Haya,edep ihlal edilirse
Namın buna izin verir,
El elinde gördüm göreli
Soğudum senden….

Kalemin yazdığı sensin
Aklımın kandığı sensin
Yüreğin yandığı sensin
Külü bildim bileli
Soğudum senden…

Şair-i fakirin gördüğü çirkin
Yüreğini bırakıp,attığı çirkin
Yatıp kalkıp yazdığı çirkin
Güzeli bildim bileli
Soğudum senden

Adın yüreğimde aklanırsa
Bülbül şakır,gül açarsa
Güneş doğunca,karga susarsa
Kalem yazar,kağıt yanarsa
Yiğit nazar eder,kız kızarırsa
Masal,gerçek olursa
Vazgeçmem senden…….