Ey aşk! Şiiri - Mustafa Cilasun

Varlığımın tüm cenahlarında
Kadrinin vaaz edilen pervazları arasında hep varsın
Kim için umut sahifesinde anlamlaşan hakikatsin ve müthiş farksın

Seni anmak e anlatmak haktır
Hak hakikat için muhabbeti hasredilen yegane tavdır
Sevda, gönül ikliminde dinmeyen bir hardır ve senin deminle vardır

Seni anlamak bizzat yaşamaktır
Tensellikten kurtularak nura gark olmak bir zanaattır
Nefesler,müddeti içinde tevdi edilen, zamana mebni olan seyahattir

Şayet sen kalple kavilileşensen
İnsan kimliğinde namütenahi müstesna bir güzelliksen
Hak adına ram olan kuvvetin derdinde ve denginde faziletsen çık gel

Bilmem ki neye tekabül edersin
Kimin kalbindeki teslimiyete meylederek zuhur edersin
Hakkın ihsanını nasıl tevdi edersin ve kararan kalbime deva sunarsın

İnsanlık aç ve nelere muhtaç
Bilinç uzaklaştıkça, muhabbet kimler için zaruri ihtiyaç
Kul olmak sana muhtaç ve senin sağanağında vuslata susamakta fark

Ruhum asudeliğinde korkak
Kalbim varlık namına maslahatlarla uğraşan bir cenah
Sensiz yaşamak ne bir fark ve ne de bir sanat, kitabi olmak aşkla ancak

Temaşa ettiğim hakikatsin
Sen anıldığın her yerde lamekansın ve çileyle anılansın
Muhabbet ikliminde vazgeçilemeyen sadakatsin ve nasiple çok alakalısın

Neyleyim nefsimle iç içeyim
Terbiye ve tedavi manasında sefilleşen bir abdiacizim
Dervişlik namına kederdeyim ve tak iyeler bendinde fakirleşen bir nefesim

Efendim için hasret çekenim
Özlemi içinde divaneleşen aciz nefes olarak kefilim
Kim için niyaz ederim ve önyargısız nefesler için aşkın bizatihi adresi derim

Ey hak, seninim ve bilirim
Kalbimin derinliklerinde sensizlikten imtina ederim
Ruhumun ikliminde verdiğim sözün ahinde sabitim, acizliğimle affını dilerim