Ey anne; Senin ölümüne sevdiğin gibi ben ...

Ey anne
Senin ölümüne sevdiğin gibi
Bende senin gibi ölümüne seveceğim

Beni bırakıp gittiğin yerde on’sekizinci yaş günümde
Ben hayata gözlerini içinden bakarken
Yürekliliğinin verdiği coşku'ile yaşarken
Ellerimi tutusundan bana sarılışından
Senin ölümüne sevdiğin gibi bende ölüme kadar seveceğim ey anne

Acılarının hüznünü taşıyorken gözlerimde
Gözyaşlarımı dökmeden ben öylesine değil
Ölesiye kadar seveceğim ey anne

Acılarınla örteceğim tüm hüzünlerimi.....
Kapkara bir perde öreceğim tüm özlerimin önüne.
Dünyaya bir daha doğmamak üzere
Ölümüne kadar seveceğim eyanne
Kendimi öldü bileceğim ne çıkar bundan be anne

Gülüşlerimi silmeden; Sevgimi nefrete çevirmeden...
Baharlarımı tüketmeden; yok etmeden
Ömrümün tükeneceğini bilerek
Başım öne eğmeden, utanmadan.
Bende senin ölümüne sevdiğin gibi ölümüne seveceğim Ey anne

Aldığım havada içtiğim suda, balkonumdaki tatlı rüzgârda,
Sevdiğim yemeğin ilk lokmasında, acımda, mutluluğumda,
Sağımda, solumda her anımda bazen arkamda bazen önümde
Gözlerinden aldığım ışıkla
Bende kendimi aldatmadan öünceye kadar seveceğim ey anne