Ey anılar, ey aynalar duyun beni, görün ...

Gün ışınlarıyla işlenmiş bir çiçeği
bu akşam koparıp bastırdım gögsümün üstüne
dindirsin diye yüreğimdeki sızıyı

sen ay ışığıyla süslenmiş penceremde
gece gözlü güvercinimsin
cigaramsın, hasret çatlağı dudağımda
nefes nefes

gögsümde koşan atlar yoruldu
vuruldu yüreğimi taşıyan kanatlar
buz tutmuş bir zaman diliminde
dünyanın ilk şiircisiyim belki yorgun ve yaralı

üstelik şair olduğumu da kimse bilmiyor
kayıp düşler ülkesinde,
en çok yaralı, hüzünlü bir kadını sevdiğimi de
her ihanete şiirler yazıp
her gece bir köşeye sızıp kaldığımı da..

sararmış eski resimlerde kaldı gül gülüşlü günler
kırgınım şimdi kırılmış dal gibi
eski yıllar gibi yorgun ve yaralı
göğsümde iflah olmaz acılar
bütün derinlikler sığ
bütün sözcükler iğreti
yüzüm, gözüm hüzün
kötü zamanların yitik öyküsü oldu hayat

ey anılar, ey aynalar duyun beni, görün beni

Nuri CAN