Ey âmâ yar Şiiri - Mustafa Erol

Ey âmâ yar

Çin Seddinden muhkem,ördüğün duvar..
Bir nazar eylesen artık,EY ÂMÂ YÂR….
Mecnun’lar olmasa,olur muydu Leylâ’lar.
EY ÂMÂ YÂR! ateşe devâ,ateşte var.

Masallarda kaldı sanma, Kerem’le Aslı.
Bil ki,Çığ gibi büyüyor Kerem’in nesli…
Mevlâ’dan gelir, böyle sevdanın aslı.
EY ÂMÂ YÂR! aşk, varda var oluşta var.

Nasıl büyük aşklara sahne ise eski çağlar,
Ve nasıl delindiyse,Ferhat eliyle dağlar.
Gör artık,nice Şirin’ler halâ Ferhat’a ağlar.
EY ÂMÂ YÂR! aşk,delmek için dağa gidişte var

Yusuf’un yüzünden lâl olsa da diller,
Yusuf aşkına yansa da hep gönüller.
Yusuf’u görünce kesilse de tüm eller.
Zeliha’dan ziyade aşk,Yusuf’ta var…

Mustafa EROL
Manavgat