Ey Allah'ım Şiiri - İbrahim Uludağ

Odamın duvarları dinler her gün âhımı,
Andıkça paslı kalbim tek tek her günahımı.

Günahın denizinde bir sefineyim her dem,
Nefsimin ellerinde çırpınıyor iradem.

Nefsim ahtapot gibi bin bir kollu canavar,
Bin bir koluyla beni bin bir günaha bağlar.

Çırpınsam da kırılmaz, zincirleri kavidir,
Bedenim çepeçevre nefsin günah evidir.

Ey Allah'ım, ey Rabb'im bana böyle ne olmuş!
Medet Allah'ım medet, yok mudur bir kurtuluş!

Bir ışık ver ne olur bu sefil divaneye,
Bir aydınlık saçılsın şu karanlık haneye!

Nefsime bir dur de de Sana döndür yüzümü,
Ben de kul olup Sana, yaz edeyim güzümü.

Beni ona değil de onu bana râm eyle,
Bana ona tekrardan uymayı haram eyle.

Affeyle ne olursun kapına Kıtmîr eyle,
Şu bozulmuş kalbimi yeniden tamir eyle.

Sen dilersen kalbleri kendine çevirirsin,
Lütfeyle ey Allah'ım kalbim emrine girsin.

Koştursun Hak yolunda hizmet eylesin yine,
Ne olur ey Allah'ım çevir beni kendine!

Döndür beni özüme, şu azgın nefsi durdur,
Geç olmadan Allah'ım geç olmadan ne olur!