Ey Ahmak Şiiri - Bayram Dokgöz

Kendini sanıyorsun gökten inmiş zembille
Bir gün sende silersin gözyaşını mendille
Sanada vurur felek ummadık yerden sille
Şaşarda umamazsın kurtaracak dost eli

Gönül sofrası kurup dost buyur etmiyorsun
Sevgi bahçelerine ekilip bitmiyorsun
Ekmeden biçilir mi hesaba katmıyorsun
Solarda diyemezsin yeşertecek dost eli

Yukardan bakıyorsun küçücük görüyorsun
Yarınından bihaber sefanı sürüyorsun
Ayağın yere basmaz kibirli yürüyorsun
Batarda tutamazsın çıkaracak dost eli

Unutma ki yolcusun şu dünya kervanında
Her zaman olur sanma o şansın hep yanında
Bir bakmışsın yerlerde şöhretinde şanında
Bakarda göremezsin kaldıracak dost eli

Bayram der ki ey ahmak incitme insanları
Herkes için geçerli dünyanın kanunları
İnsanlığa değer ver hiçe sayma canları
Yanarda bulamazsın söndürecek dost eli