Ey adını söyleyemediğim sevgili...

Ey…
Adını söyleyemediğim sevgili,
Bugün
Yine elim kaleme değdi,
Sana bir şiir yazayım dedim,
Yine olmadı,
Bağışla
Beceriksizliğimi.

Olmuyor işte.
Olmuyor
Olmuyor
Olmuyor,
Sorma sebebini.

Bilmem
Bu kaçıncı
Buruşturup attığım kağıt,
Kaçıncı fırlatışım
İsmini yazmayan
Kalemi.

Sanki!
Küsmüş kaleme
Alfabenin
“Sen” harfleri.

Oysa!
Oysa isterim ki!

İsmini haykırsın
Yüreğim gibi,
Bütün dillerin
Her kelimesi.

Buruşturup attığım kağıtlar,
Kitap olurdu belki!

Dedim ya…
Ben beceremedim.

Öyle sevsin ki bir başkası seni
Şiirin adını koysun
İsmini.
-
(Ordu/Gölköy)