Ey Adına Methiyeler Dizdiğim

Ey adına methiyeler dizdiğim sevgili
Memleket sen oluyor
Sen bende bir başkası
Umut diyorum susuyorum
Bakışlarım kayboluyor
Muş ovasının uçsuz yeşilliğinde

Bilmiyorsun sen
Bilme de
Payına yalnızlıklar düşen biriyim
Şimdi nehirler taşıyorum gözlerimde
Heybeler dolusu göz yaşım
Ve
Rüzgarlar dolusu figanım var benim

Şimdi kim susturabilir
Ses tellerimden tutarak avazımı
Ağıtlarıma hangi kulak
Hangi yürek dayanır

Bilmiyorsun sen
Bilme de
Her ölüme yakılan ağıtların
Ev sahibiyim
Kendi yarama attığım dikişlerim
Kendi acılarımı dindirecek senli yalanların var benim

Ey adına methiyeler dizdiğim
Şimdi kim katlanır bu feryada
Kim ev sahipliği yapar bu acıya

Mutlu Esfer Fırat