Ey Adı Kalleş Ölüm Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Yandım, bu gün yangınım hem de en büyük yangınım
Acımasız, duygusuz olan ölüm katında
Namütenahi bir acı sardı beni
Tıka basa içime hüzün doldu
Çoktan geleceğini hissettiğim
Ölümün
İhanetine uğradığım
Geç kaldım ulaşamadım o çok sevdiğime, özlediğime
Ölümün pençesinde kalan alnından öpemediğim yüreğime

İçimden akıp giden benim yaşam nehirim ölümün elinde
Bir ağacın gövdesi gibi çürüdüm içten içe
İçimde çıkmayan kocaman bir acı
Dayandı boğazıma
Hıçkırıklara boğuluyorum şimdi
Ey fırsatçı ölüm ey kalleş ölüm benden aldı yüreğimi
İçim zindana döndü, ruhum karardı büyük acı yaşıyorum şimdi

Büyük acıyı bana reva gören beni yüreğime hasret koyan
İçimdeki acımın müsebbibi olan, ne edeyim neyleyim
Beni sönmeyen ateşe çeviren bugün
Sevdiğimi benden alan
Yüreğimi yakan
Ey duyusuz ey acımasız olan ölüm, adın dünyada kalleş kalsın

25.10.2016
İstanbul