Ey Adana! Şiiri - Sertaç Gezici

Ömrümün bahar mevsiminin geçtiği

Süslü gelincik deryasının mekanı

Canımın yarısını unuttuğum memleket!

Kaç bahar oldu yüzünü görmeyeli?

Kaç asır oldu toprağına değmeyeli?

Yaralı bir kuş misali

Kanadımı sarmaya geldim

Saranım olur musun?

Barajının kenarındaki mutluluk korkulukları;

Şu an sesizliğin senfonisini çalıyor

Hüzün delikli düdüğüyle…

Üzerimde kış akşamının hafif esrikliği

Düşlerimde mutluluk nameleriyle cebelleşen hüzün çığlıkları

Önümde sahte ışıklarıyla parıl parıl parıldayan sen!

Ağır geliyorsun Adana!

Belleğim hatıralarını kaldırmaktan yoruldu

Nice kayıplar verdim senin bağrında

Nice ölümler yaşadım senin yok olası varlığında.

Bir istasyon kıyısında terk ediyorum seni.

Korkma! Her terk ediş bir sığınmayı getirir beraberinde.

Ben giderim, izim kalır

İzim dolar yeni bir düş avcısıyla…

İtiraf ediyorum Adana!

Bir zamanlar hayalimin kentiydin

Şimdi ise sesizliğimsin.

(31.01.2007)