Ey acı Şiiri - Ayhan Selçuk

Neredesin ey acı ülken neresi
Beni benden aldın kime yar ettin
Sahipsiz leşleri, birde yıkılan düşleri
Ne oldu ki yuvama mezar eyledin

Bende gülmek için çıkmıştım aşk yoluna
Ne kadarına dayanabilir ki insan bu sahrada
Özlemle kavrulan bedenim yatarken hayalin kollarında
Sormadılar yeter mi bu kadar çile hasret ocağında

Çile hane eyledin bütün evreni
Nereye gitsem ondan bir parça gizli
Gözlerim yağmurla kol kola şimdi
Kapısında bekliyor sancılı bulutlar sevgimin

Bir busemiydi her şeyi benden alan
Umut tarlamın üstüne topraktan evler yapan
Kıldan damarlarım kilden pencereler üstünde
Yaşatıyor her damlasında ab-ı hayat neşesiyle

Kandırdım de, ne olur, doğru değil de
Bu sana bir oyun yine dudaksız başlar içinde
Çenesi kopmuş uçurtmalarının gölgesinde
O nazlı yar sana gelecek gözyaşı gemilerinde

Firak ki ne yaman ağrıymış, ey vuslat dediğin
Ebedi soluklarda mabedinde geçmişimin
Taş taş üstünde bırakmadın
Ayaklarını çaldın bebeğimin

Söyle ey acı nasıl geleyim
Şimdi ölümün çeşmesi sebil
Yollarda dikenler değil korkutan,
İz belli değil