Ey... Şiiri - Talat Özgen

ey
yokluğun ertesi
varlığının elleri kelepçeli
hüzünler asılmış kalbe
sanki yasın sessiz hali...

ey
dürten zaman
bak cıngıraklı güller solmuş
düşen düşene tek tek bir bir
sanki karşıyorlar gibi seni...

ey
canımın kahrı
tersten mi esiyor yeller
öpücükler hasrete talip
sanki keşkelerin zaruri talihi...

ey
var olupta yok olmak
nasipsizliğe gömmüş beni
yar yar olsaydı olabilseydi
sanki kaybedilecek çok şeyler olacaktı...

ey
gönlün sahibi
bilirmisin nedir çarka takılıp kalmak
sendelleyen hayatta topal topal
sanki garibin içine göçme misali...

(Berlin,13.10.2015)