Ey Şiiri - Yavuz Baki Dicle

bu şehir gözlerime düştü
trenler ayrılığa düdük çalıyor
ciğerime kurt düşmüş gibi çekiyorum bu şehirden ayaklarımı
kalbim bomba yemiş, yalpalanıyorum
sokak çocuklarının oyununu bozuyorum gidişimle
tutuşuyor damarlarım
yangına dönüyor bedenim
bir ırgat selamı yitiyor umudumun bahçesinde
gidiyorum
elleri kınalı bir gelin düşüyle
çarmıha geriliyor anılarım
gidiyorum
gurbette adımı anıyorlar artık
taşlara vurdum mührümü
yalnızlığımla kefene sarıyorlar
artık toprağa göğsümü sarma zamanı
hoşça kal ey gözleri gökyüzü harmanı…