Evvelsi Akşamlar Şiiri - Mahmut Karataş 2

Sen varken ezgiler akardı çeşmelerden
Etrafında körpe magazinci kızlar
Gemi yüzdüren çocuklar hep şen.

Sen varken güleçti hasbihalleri
Büyük odada içilen çayların
Elektriksiz geçen akşamları

Güzel sesi vardı kargaların
Resimlerim bile güzideydi
Sen yanımdayken çirkinlikler defnedilirdi

Saçlarına takılırdı başakların
Korsan denizlerin rüzgârları
Sen varken şarkılar söylerdi ağustos sıcakları

İğne oyalıydı yazmalar
Kısmet başına işaret
Sen varken ellerde işlenirdi zarafet

Sen varken maviydi pencereler
Perdeler kadife gül tenli
Rengârenkti dünya senli

Dosttu doğaya insanlar
Yeşildendi kalplerindeki odacıklar
Sen varken incitilmezdi hiç karıncalar

Sen varken
Bilmezdim tütün kokusunu
Ağlamazdım yalnızlık acısına böylece

Meraklısıydım otobüslerin, gemilerin
Yolculukların ise delice
Sen gitmeden önce

Sen gitmeden önce
Uğramazdım bu postaneye
Tüketmezdim bu kadar mürekkebi

Ve sen gitmeden önce
Bu denli vefasız sözleri
Tutmazdım inan ki içimde