Evveliyat Şiiri - Mustafa Kaynak 3

Neredeyim ve nerede ay ?
Ay yok, adlarından birini verdiği böcekler geceye seslenmekte, hem de tam da vaktinde.
İlerleyen saatler, karıncalar neden hâlâ ayakta?
Beklenen yıldızlar neredeler?
Sorularıma cevap vermiyor gece.
Gökyüzünden gelecek cevapları lezzetle bekliyorum.
Müdavimi olduğum bank, çalan sakin bir müzik,
Nazım'dan birkaç dize.
Kendimle biz bize.
Gece demini vermek üzere çayıma.
Her ne kadar dumanla uzaklaştırmaya çalışsam da, vücudumun açık kalan yerlerinden kanımı emmekle meşgul sivrisinekler.
İzliyorum ve düşünüyorum.
Her kafadan ayrı sesler.
Duyduğum ufak çaplı dertler, maddi açıdan benimle eşdeğerler.
Gülümsüyorum, düşünürken gülümsüyorum.
Uzaktan görenler belki deli derler.
Desinler, ne derlerse desinler.
Uzaktan gördüklerimle durum berabere,
Çünkü bu gece düşündüklerim kesinler.