Evveli Ahir Şiiri - Farettin Çakal

Utanma rafa kalktı, haya bozuldu,
Kurulu düzenler tek tek çözüldü.
Anaya babaya diller düzüldü,
Ahiri zamaneye varınca.
Kimse halinden memnun olmuyor,
Fukara aç iken zengin doymuyor,
Yollar yapıldıkça kimse varmıyor,
Anaya babaya saygı kalkınca.
Dokuz çocuk bir odada büyürdük,
Yıllar sonra ayrı ayrı yürüdük,
Dokuz katlı evlere de büründük,
Dünya varlığına sahip olunca.
Kardeş kardeşine düşman olursa,
Eski düşmanlara meydan kalırsa,
Dökülen göz yaşları sele dönerse,
Bu selin önünde nasıl durula.
Gelin bir olalım kırklar aşkına,
Üçler yediler pirler aşkına,
Bu da yetmediyse Allah aşkına,
Gönüler huzura erdirilecekse.
Evvelim ahirde yüzümüz gülsün,
Ayrılan gönüller vicdana gelsin,
Hakkın huzurunda selama dursun,
Gönüller rahmana yöneldiğinde...