Evvel Zaman İçinden, Ahır Zaman İçinde

Ev yaptık sazdan samandan
Çook ıradık evvel zamandan
Saz oldu ney,biz olduk mevlana
Üfledik imandan.

Duyarsan içini ürperten bir ses
Gariptendir ya da gaipten
Sevilmezsen şayet yürekten
Yüzüne gülerler,ne gelir elden

Dün okurdum bugün yazar
Kimi yapar kimi bozar
Kimse üstüne kondurmaz
Herkes kendine yanar

Susmak geliyorsa içinden
Kaybolanlar geçiyordur,gözlerinin önünden
Söyleme bilmesinler,yeniden ölmesinler

Mazlum zalimin aşı
Yanlış bakana yakışmaz gözü kaşı
Seslensen haykırsan bile
Tozutmuş derler aklı başı

Yürekte dört göz
Yalandır elbette,doğrulanmayan söz
Kimileri atar, kimileri tutar
Mangalda kalmadı köz

Yazdıkça yazar insan
İçtikçe sızar insan
Herşeyin azı karar çoğu zarar
Haketmezse azar insan

Uzat uzat işi arkası yarına
Bende düştüm şu alemin narına
Hiçbirşeye üzülmem amma
Yanarım boşa geçen zamana

Sevdalar verilmiş canlıya
Çiçekler işlenmiş halıya
Yalnızlığa düşersen ah edersin
Halaya,dayıya, dosta

Nefis bile iki yüzlü
Biri açık biri örtülü
Rahmet isterse canın
Masmavi gök bile gürültülü

Türk müziği fasıl fasıl
Taklitler ortada kenarda asıl
Şişirilmiş havayla var sen kasıl
Son gülen iyi güler
Seyreden bilenler, çekinmeden bize katıl

Gökte ki yıldızlar kadar insan mı var dünyada
Boşuna dalga olmaz deryada
Düşsen bile içine
Hakedenler boğulmaz bu sevdada

Yükseklerde yaşamıştır hep ulusumuz
Yaylacıdır koyunumuz kuzumuz
İnsanız, türküz, müslümanız,Atatürkçülüktür yolumuz
Dağlar,ovalar çiçek açar,başlar nevruzumuz.
Eyvallah