Evvel Zaman İçinde Aşk Şiiri - Atilla Güler

“evvel zaman içindeydi
kim kaldırdı kalburu yerinden
lirik bir şiirin son dizesinde
gömülmüştü geçmişe”

efsanesi yalnız ruhun çıkageldi eski bir kokuyla
sarıldı boynuma…vakitli vakitsiz öten bir horoz gibi
koyuverdi önüme sorgusuz
vadesi dolmuş bir yaşanmışlığı

ağısı düştüğünde yüreğe zakkum çiçeklerinin
acı bir tat bırakmıştı derin izi gidişin
hançeri batırıyordu sinsice
kahrolası şeytanı perili öykülerin

son sözünde vurulmuştu gün
yoktu adresi zalim vedaların
ve orta yerinde kalmıştı sözler
nadide bir sızının

çok istedikçe ellerim ellerini
lanetler okudu dilim
karanlık ayazlardaki kimsesizliğe
nefret kustu yüreğim
acıdıkça içim…hep…senden yana

irdelemeden bitti her şey
ses çıkarmadan hiç…itiraz etmeden
noktayı koyduk ve attık virgülleri
dipsiz kuyulara…habersiz herkesten

yüreği vuran bir şarkıyla çıkıyor
anıların arasından kimi zaman
şiirlere bezeyip kendini
vuruyor göğsüme deliliği
kızıl bir densizlik ve şiddetle

ama
eskidi artık aşk
bilinmeze düştü düş
soldu bir bir goncaları
rengârenk düşverenlerin
aşk şimdi
evvel zaman içinde
ve yazık ki gökten düşen üç elma da yok
sevdalı yüreklere
dilimden dökülen
bu eski aşk masalında

01.10.2006