Her ağacın arkasından karşıma siz çıktınız.
Öylesine çoktunuz ki bunaldım yalnızlıktan.
Rüzgarınız esiyordu dağ taş deli gibi.
Savruldu kulelere dayadığım merdiven.
Her köşebaşından karşıma siz çıktınız.
Öylesine yoktunuz ki ağladım deliye döndüm.
Kanınızla incelen taşlar yüzüyordu,
Eski denizleri andıran bulutlarda.
Sayısız gitmiştiniz ne yazık!
Evvel zaman içinde gibiydiniz.
Uzandım yerden usulca aldım gökyüzünü.
Siz atmıştınız...
Kayıt Tarihi : 8.12.2020 18:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!