Çok evvel bir zaman içinde
Kımız bir acıydı mutluluk
Derin ırmaklardı korkusuzluğumuz
Kocaman ormanlardı kaybolduğumuz
Nice yangınlar biriktirdik biz yürekte
Gün geldi sarıldık, gün oldu darıldık
Evvel zaman içinde birbirimizin gönlünde
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim