Evvel Zaman İcinde Şiiri - Fatih Öztürk

Dalların poyraza carpmış senin.
Ufukdaki fırtınaya boşa bahane bulma.
Kıtlık kıran ayışıgı düşmüş gözlerine.
Bir tabur yalnızlık iştimanı... verir senin......
Cephede ön saflarda yer bulmuş kaderin.
Hani o uzakları yakın eden göğüs kafesin.
Ve ne felaketleri dogurmuş pencelerin.
Bir kaypak agızlıya düşmüş.. ismin senin.....
Herkez kendi kaderini vurur alnından.
Yitip giden bulgur tanesinden koca bir evren.
Belkide cebimden cıkarır verirsin.
Yetim bir cocuk masumiyetinde..sevgin senin...
vurunca en dibe tanırsın yılanı cıyanı.
Guslune göre degil usülune göre yaşadın hayatı
O cok deger verdigin gökyüzündeki ucurtmanı.
Koparıp tellere..takmışlar senin...
Şimdi topla savurup dagıtdıgın dikenleri.
Nahoş sevdalara açtın hep yelkenini.
Her giden kendi götürür cehennemini..
Evvel zaman icinde kalemini..kırdılar senin...
#seyyahadam