Güne başlıyordu ayçiçeği...
Güneşi görür görmez açıverdi sarı çiçeklerini.
Daha tazeydi...
mis kokusu sarardı tarlayı....
Mutlu olurdu ayçiçeği önünden ne zaman biri geçse....
Ne zaman önünden biri geçse bir nefes alırdı kokusundan...
Dün uğramışsın gökyüzünden bahsedip gitmişsin
Bulutlar sarmış. Haberim var. Üşüdüm ben de. Artık hep üşüyorum. Yalnızlık içini ısıtmıyormuş insanın. Yalnızlığı övenler yalan söylüyormuş. Şimdi daha iyi anladım.
Her halini özlüyormuş insan giden sevgilinin. Kızgınlığını, kırgınlığını, uykudan uyanmış halini, uykulu halini.. bu da geçer dediklerim geçmiyor. Özlüyormuş işte insan, bilmiyordum, anlamıyordum varlığında.
Umurunda değilim biliyorum. Sevmeyince çabuk unuturmuş insan...
Birini seviyorsan sev... sevmekten korkma... sadece içinden sev, ona hissettirme, onu üzme... ama seveceksen doğru kişiyi sev... o da seni severse zaten belli eder...
Sevmek zor bir eylem, bazen devrim... belki de intihar...
Sevgin aşarsa dağları, yüreğini dağlar... o zaman bırak sevmeyi... çekil kenara unut.
Bir şey olursa yaz demiştin
Bir şeyler oldu
Yazamadım
Şimdi yanına uzanıp
Her şeyi bir bir anlatmak vardı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!