Evvel Ahir Şiiri - Tuncay Kul

Can buldum toprağında, HaVVa’sı bir yANda kendi Hindu’da bir ada,
Henüz yeni çıktım gark ettiğİM SeylAN adasındaki mağaramdAN,
Coştum Şehr-i BerecAN’da Yakut-el Hamavi’yi KirmANşah’a sunmaya,
Her sıcak ve soğuk suyun başındayım, gel Acem ŞirvANi yolundan,
HıZR-u Zinde OLur bir yudum KeVSerİM, geçmem Azeri diYARından,
TürkistAN’a ve şol ZamAN’a sığmazam, tAŞtım SemerkANt makamından,
Atam Dede Korkut ile yıktım AŞtım SEDleri, Gılgamış’ın Şamaş’ındAN,
Uzağım yakİN-İM hep Irak, Bağdat CamiİNde bir FaKiRim, kaç Marduk’tan,
Hey hat..! OL mekAN Makam-ül HıDR mekANı OLdu CuM’a-i CamiİN den,
Ey İbn’ül BatuLA..! Sen de gel dURma kop SİNop’un sarp dağlarından,
Çağı geçti Manastırının, gayr-u nispet edüp yücelme o KöR şANından,
SURiye’mİN Seyda mahallİNde cANıma can sun gönül lokmANdan,
Namazın ile Nibrey’den gel, saf gönül ile SÜZ’ül Şam-Halep tAR’AFından.
Ah dağların eteklerİNdeki LÜBnAN’ım sANa bir sözüm çıkmaz cANımdan,
Gel LÜBnAN’ım, Lüb’ül LÜB İle gel meSCiD-i Aksa’nın sol BAB’ından,
Gel, cANu gönülden gel, İskenderiye KaleSİNin sAHİl BAB’ından.
Gel Şehr-i TlemsEN’E ey LÜBnAN’ım, Arz’ındAN bir avuç kUM al da gel,
HaİN şehrİNdeki zalİMin yıkılAN duVARını doğrult da yetİMin eline ver,
Bir gonca gül getir İbn’ül Deggah’ın tekkeSİNe de Fas’ım şenlenSİN,
Oradan çık da gel AFyon’un dağlarına evİM, mekANım SENenSİN.
Bir tas-MA getir Mecid ÖZü ÇeşmeSİNden yeşilliğİM canlANsın,
GidelİM hep beRABer Dede Hünkar’a Arz-u tenİMiz aSİt ile yıkANsın.
Seni sultAN edeyİM Şehr’ü İskEN-DERUN da beyaz badANalı evİMde,
KEMaLAt’a gark OLsun cANın, sultAN OL bir HaRaBe’nİN elİNde.
Dur kuBBenİN tam ALTINda da iki rekat naMaz kıl aYASOFya‘da,
SonRA kaç döner yolundAN yukaRIYA, selam dur holDE-Kİ mezarlığa,
Kurduğum kalENin en yakınındaki tepedeyİM ver cANını KütAHYA’ya,
EteğİNde yatır OL-AN MeRZifon’u bul da gel makam-ı mekANıma,
Toprağımda yetişmiş unUMdan saçüstü yemeden gel Besmele’ye.
Besmele ile sAY ulu caMi sütunlarımı, aRA içİNdeki HuBR’u namımı,
Beyaz bir Ulu Cami’nin KuBBe ALTINda gİZLEndİM, aRA SAFreal köymü,
SiVaS’ın caMi direkleri Arz’dan Arş’a seBeB OLdu Hıdır ellerİMe.
UzANdım oRAdAN Küffe’ye Mescid-i SahRA’nın ortasına, gel derİN nefesİMe.
Musul’da dost OLdum Georges ile, otahım OLdu Mar Behnam Manastırı,
Manastır’ın eteklerİNe dİZdim dostlarımın BaHR-a sevdalı yatırLArını.
Deyr’ul TekkeSİNne bir salkım üzüm ile gel, yoksa canANım ağlar,
Üzüm henüz var OLmadan bİZ sarhoş idik, şaRAB’ım yürekleri dağlar.
Ümeyye’nin sol köşeSİNde, İsa ile MUhaBBetteyİM devrANı döndüre,
GÖRünür görünmez GaYB OLduk, dağıldık OL ricaller ile her BİR yöne,
Gün doğARKEN DOĞduğum şehir Smyrna’nın Foça’sında, ada boğazında,
PİR’i Reis’İN ada mekANında sANa SoFR’alar açayım gel gönlüm yönüne.
Gel FaTiH Camii avlusuna, gir GİZli mekANıma da aç görünmez BAB’ımı,
İki rekat naMaz kıl çamUR üzerinde de NURlar sarsın FeTH ahBABını,
Bir tek bu sırrı anLAttım aLEMe GaYRusu Sır Ala’dır yasakLAndık nefSİNe,
MekANım zAHİRi bey naMaz, batını AN naMaz, gayr-usu HALden AN-LAmaz,
Örtün YEŞİLlikler ile, yedi seMA’m ile sendeyİM GaYRü cANlar canLAnmaz.
Her şey AN da OLdu bitti, BİLdiğİN evvel-ahir bir zAN idi OL BEDenİNde,
Her şey ANda GİZLENdi, nefSİN seni EVVEL’e AHİR’e çekti zAN GÖZünle,
Gez el aLEMi, GÖR yedi makamın nefSİNi de OL AYN’ı ANda sekİZ yerde,
Can’a CanAN gönüle SeCDegah OLur bulURsAN bir HuBR’ül BaHR-ı HaRaBe,
FERmAN OLdu SIR mekAN-ı mANalar, ANladıysAN SİN batİN ile GaYB OL zAHİRe..