Evvel acılar içinde..! (Deneme)

Kiralık yalnızlıklar peşinde koşardı yürekler.
Kalabalık gündüzlerde kaybedilen benlikleri,birinci tekil şahıs gecelerin seyir defterine yazardık büyük harflerle...
Her hüznün gölgesini önümüze devirip, mevsimsiz karanlıklara fısıldardık suskunluklarımızı.
Zamansız gelgitlerde yıpranan masum telaşların altında, hep vurgun saatlerinin imzası vardı.
En pahalı gazetenin magazin sayfası örtülürdü, kaldırım kenarında ölü bulunan, kimliği belirsiz kaçışların üzerine. Yine de tırnak içine alınmış yalnızlıklara inat teselli kokardı burcu burcu.

Ayaküstü saplantılarda üç heceli sorgulara yenilirdi umutlarımız. Bizde, tez canlı muhabbet kırıntılarıyla haykırış oruçları tutardık, geçmek bilmeyen günlerde. Ölüme en yakın çizgide sek sek oynarken içimizdeki çocuk, elindeki dünler düşerdi yarınlara.
O gülerdi hep,biz ağlardık.

Hiçbir yangın bilmezdi yanmaya nasıl başladığını ve kim tarafından nasıl söndürüleceğini.Bir duman sakinliğinde çökerdi hüzün gözlere, zaten hangi dağın alnından öpse yıkılırdı. Yanık tenli, mecburiyetler taşırdı geçmişi çok uzaklara. Ve bir başka şehir tedirginliğinde titrek savaşlara girerdi cümle olmaktan men edilmiş kelimeler. Galibiyete içini döken savaşçının teriyle boyanırdı şafak ve inadına ağlar, inadına kanar, inadına acırdı sabah.

Sözüm ona zindanlarda soğuk iki demir parçası sıkarken bilekleri, yargıya tabi savunmasız aşklara idam kararı verilirdi. Ölüm kopardı zincirlerden, geceyi içine çekerdi ve bir sehpanın olay yerini terk edişiyle nokta koyulurdu saltanatlara

Evvel acılar içinde..!