Evsiz Şiir Şiiri - Erva Aktaş Kılıç

Yağmurlar yağıyor tersine...
Karların üstüme yağan her tanesi ateş topu
Fikrim zehirli bir hançer
Katlediyor kurduğum hayalleri
Gökkuşağı kirli bacalardan çıkan gri renklere bulanmış
Bulamış kendini yüreğinin kirine
Bütün yollar ya yokuşa meyilli
Ya yerin dibinde tüm geçitler
Ayağına batan kemiklerin sorumlusu benim
Sorumlusu benim günlere güneşi batıran
Her gecenin koynuna sıkışan ben
Basıyorum hasrete dağlı elleri bağrıma
Veririm ben ellerin hakkını
Sabaha ulaşmayan gecelerin hakkı verilirse
Benmiyim hazanı dağ'layan göğsüme?
Adımlarımı ardımdan yıkıyor şehir
Ve yıkılıyor şehir koca bir kalabalıkla
Susuyor güneş bulutların ardında
Gizlice yağıyor yağmur gökyüzünü ıslatmadan
Susuyor soyunmuş ruhlara giden sesler
Gitmek için gelinen odalara
Kırmızı adaklarla yoğurdum ben dualarımı...
Razı olacaksa toprak gidişime
Toparlansın yolsuz gidişler
İlmeklere serilen yürek örgüleri
Dualara sarılır baş konduğunda
Dualarıma...
Gün yüzüne çıkmayan gülüşler mi benim?
Benim mi merhameti olmayan yürekler?
Sabra kaynamış günler benim
Doğmayacak güneşler, kırık ayaklı atlar benim
Kime hangisi açılır bilmem kapıların
Ben hep ardındayım zincirle örülmüş duvarların
Geceyim, yağmurum, toprağım,denizim
Menzili bitmiş bir kurşun
Yersiz bir evsiz
Evsiz bir şiirim ben...