Evsiz Miyim? Şiiri - Serdar Zeybek

Ben hiç bu kadar asıllı gitmedim senden
önceki gidişime sitem ediyorsan
Etme.

O; Aceleyle evden çıkmak gibiydi
Hani insan telaşa kapılır ya
Koşuştururken unutuverir saatini falan.

Öyleydi işte.

Bende telaşa kapılıp unutmuştum
sana söyleyeceklerim
ömrüm yeterse dokunacaklarım vardı
en önemliside kendimi unutmuştum sende

Önceden beraber adımladığımız sokaklardayım şimdi
Yalnızlığımı arşınlıyorum sanki
Bu sokaklar sensiz beni tanımadı
Tanıyamadı, tanınmayacak haldeyim.

Şimdi sen bana git diyorsun,
ama bu öyle böyle git değil
Beni uğurluyorsun, bütün eşyalarımı elime tutuşturmuş
karanlık bir sokağın ortasında

Ben korkuyorum
Geceden değil
Gerçi geceden de korkarım bilirsin.

Ben dönecek eşyam kalmazsa evime dönemezsem diye korkuyorum
Çünkü; benim evim sensin.

Şimdi ben
evsiz miyim?