Üşüyen gözyaşları kirpiğine yapışmış
Sabahın ayazında mora çalmış elleri
Kartondan yorganıyla sabaha dek öpüşmüş
Buz içine saklanmış sakalının telleri
Ayaklarına sarmış eskimiş abasını
Gökyüzüne çevirmiş dayanak sopasını
Hasret ile bekliyor Allah’ın sobasını
Gözünde perde perde gecikmiş hayalleri
Melül melül bakışı yürekleri dağlıyor
Gözünde sis perdesi dolu döküp ağlıyor
Vicdanımın telleri beni ona bağlıyor
Sessizce yalvarıyor imdat ister halleri
Alnındaki çizgiler hece hece bezenmiş
Çileyle geçen yıllar çizgilere uzanmış
Arızalı maziden kederini kazanmış
Kimsesiz bir ihtiyar mesken etmiş yolları
Mısralara dökülen bir ömrün hederi bu
Ömre cefa çektiren beterin beteri bu
İstenmeden yaşanan kaderin kederi bu
Yardıma çağırıyor saltanatı bolları…
Kayıt Tarihi : 7.11.2024 03:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sokağı mesken edinenler
Yüreklere dokunan
Kelimeleri ete kemiğe büründürüp karşımıza diken.
Yorum yazmış olmak için riyakâr sözcüklere ne hacet.
Selam, saygım ve duamla
Böyleleri,
Ne ev
Ne mesken
Ne eş
Ne çoluk, çocuk
"Parkları"
Sokakları
Köprü altlarını mesken tutanlar,
Yaz "kurtuluştu"
Kış ise ölümden beter onlar için,
Nereden bilsin
Böylelerini "saltanat sürenler!"
İçim eridi adeta...
"Resmini çeker gibi" şiiri okurken..
Tebrikler Bülent Bey, Kardeşim..
TÜM YORUMLAR (2)