Evrim Evrenselin öldü de öldü. Türkü

Artık sinendeki bahçeni açma,
Samlar tüylerimi yoldu da yoldu.
Bana doğru koşup kolların açma,
İflah olamam bana olanlar oldu.

Yalpa vurdu eğildi yükümün tayı,
Boşuna çiğnedim yalan dünyayı,
Hesaba sığmıyor ömrümün zayı,
Gencecik yaşıma kederler doldu,

Derdim ile beni başbaşa koyverin,
Dokunmayın derdim içerde derin,
Aklım eremedi sırrına kaderin,
Beni benliğimden çaldı da çaldı.

Bir selamın olsa dahi yollama,
Karayı çıkarıp boşa allanma,
Yürü be vefasız beni kollama,
Elem keder beni buldu da buldu.

Yükseliyor arşa benim feryadım,
Kalmaz gideceğim silinir adım,
Şu dünyada alamadım muradım,
Ta ruz'u mahşere kaldı da kaldı.

Sanma ettiklerin yanına kalır,
Sevenlerin ahı elbet sorulur,
Bir gün sana kara haberim gelir,
Evrim Evrensel'in öldü de öldü.