Evrim Şiiri - Yaşar Cerit

Bir zamanlar,
Siyah,beyazdı televizyonlar
Haftada üç gün açılırdı;
Sabırsızlıkla beklerdik!
Mister spak'ı izlemek için.
Her açılış ve kapanışında;
Milli marşımız söylenirdi...
Ne güzeldi o kış geceleri,
Misafir hiç eksik olmazdı,
Harıl harıl sobalar yanardı!
Üstünde kestaneler pişerdi,
Sobanın etrafında bir samimiyet vardı,
Büyükler muhabbete dalarken,
Bizler nesi var oynardık.
Çok oyuncağımız yoktu ama,
Mutluyduk yine biz çocuklarla.
Köşe kapmacaları,
İp atlamaları,
Ne de çok oynardık
Beştaşı, yakan topları.
Unutamadığım,
Bir de komşu bakkalımız vardı,
Bilal amcamız.
En büyük zevkimiz,
Leblebi tozu, gazoz almaktı...
Hele kardeşimin bir gün,
Amca, şiş makarna var mı dediğiydi?
Bana yağı istediğiydi,
Daha dün gibi geliyor aklıma,
Ne çok gülmüştük,
Çocukluk işte!
şimdi ne o samimi bakkallarımız kaldı,
nede çocukluğumuz
her şey evrime uğradı,
tıpkı çocukluğumuz gibi.